Arme Kia Picanto

Vandaag zaten we om 8.30 in ons kia-tje, richting het Shete Boka Park. We waren welgeteld 1 keer de bocht om gegaan en ja hoor: een wegafzetting. Nergens iets over gelezen en nergens iets over aangekondigd… waarom zou je dat ook doen. Je zet gewoon 5 grote pionnen op de straat, en het is voor iedereen duidelijk! Vlak voor de wegafzetting, was er een klein onverhard weggetje, wat ons weer naar de hoofdweg toe leidde. Probleem opgelost. Heerlijk die mentaliteit hier.

Na een half uurtje rijden waren we bij het Shete Boka park, waar we een aantal Boka’s (inhammen) gingen bekijken. Vorig jaar waren we alleen bij de Boka Tabla geweest, maar nu hebben we de rest, Boka Wandomi, Boka Kalki en de Boka pistol bezocht. Tussen de boka’s lagen weggetjes met grote keien, en veel te grote gaten in de weg, waardoor het een uitdaging was, om ons kia-tje in bedwang te houden. Het meeste hebben we in z’n 1 of 2 gereden, omdat we anders alle kanten op stuiterden.

Geweldig om dit stukje geweld te kunnen zien. Vooral de Boka pistol was indrukwekkend. Wat een kracht zit er in dat water. Een golf sloeg op de boka Pistol kapot, en schoot vervolgens meters de lucht in. Iedere Boka had zijn eigen bijzonderheid. De boka Kalki was erg mooi, omdat we onderweg langs rotsen en onder mangrovebomen door moesten. Het leek wel een tropisch regenwoud.

Om 11.00uur zijn we vertrokken naar westpunt. Zoals de naam al wel verklapt, ligt dit aan de noord-west kant van Curaçao. We wilden graag naar Kalki Beach, maar dat ging niet in 1 keer goed. Het bleek dat we te ver waren doorgereden en ineens hield de verharde weg op. We hebben ongeveer 20 minuten over een weggetje gereden, wat ons al stuiterend naar Watamula bracht. Dit wordt ook wel ‘de adem van Curaçao’ genoemd. Dit komt doordat de rotsen en overgebleven resten van het koraal poreus zijn en de lucht door de golven uit het gesteente wordt geblazen. Grappig om ineens bij een gat te staan met een doorsnee van ongeveer 30centimeter, waarbij je wel water hoort, maar het niet kunt zien, omdat het te diep is.

Toch maar weer terug naar westpunt, om ons strandje te vinden. Gelukkig vonden we het strandje al snel. Dit was Kalki Beach en heeft in het verleden op de lijst gestaan van de top 10 mooiste stranden van de wereld. Het was inderdaad een mooi strandje. Helder blauw water en wit zand. Jammer van de vele stenen en stukjes koraal die er in de branding lagen. Toch heb ik er lekker kunnen snorkelen. Dit was al weer een stukkie mooier dan DaaiBooi beach.

Nu ben ik erg benieuwd naar morgen. Morgen gaan we terug naar het strand waar we zaten tijdens onze huwelijksreis. Ik hoop dat daar weer net zo veel vis zit als vorig jaar, want dan kan ik jullie mooie foto’s laten zien van alle mooie vissen in dit super blauwe water. Voor onze kia wordt het morgen een rustig dagje, want we rijden morgen over fatsoenlijke wegen.